Heba’s reis

Het is vergaan en de duisternis is niet vernietigd. Als je de liefde van mensen vergeet.
Dus maak mij tot een van degenen die zich jou herinneren
Abu Ala Al Ma’arri, Syrische dichter, schrijver en filosoof. Favoriete dichter van Heba.

Vandaag is het Internationale Vrouwendag. Een dag waarop we stilstaan bij de kracht van vrouwen van over de hele wereld. Een vrouw die deze dag bijzonder belichaamt, is Heba. Na haar vlucht uit Syrië in 2016 vond ze een nieuw thuis in Nederland, waar ze samen met haar man en twee dochters haar leven opnieuw opbouwde.

Als klein meisje was ze al nieuwsgierig naar verhalen. Verhalen over verre landen ver van Syrië. Met andere culturen en geloven. Daarom hield ze ontzettend veel van lezen. Boeken over het leven en filosofie. Niet zo gek dat ze na haar middelbare school Arabische literatuur ging studeren in Aleppo.

Ze droomde ervan om een master te volgen in Semitische talen, maar de oorlog in Syrië gooide haar plannen overhoop. Als lerares op een basisschool in Aleppo voelde ze de dreiging van de oorlog, maar ze hield moed, overtuigd dat Aleppo gespaard zou blijven.

Maar de realiteit was anders. Toen de oorlog uitbrak, was Heba zwanger. Haar man ging alvast vooruit naar Nederland. Een jaar later volgde Heba met haar twee dochters. In de tussentijd zat ze nog in Aleppo waar inmiddels een felle oorlog woedde. Tussen de bommen door probeerde ze een zo normaal mogelijk leven te leiden. Toen ze te horen kreeg dat ze met haar dochters naar Nederland mocht, besloot ze te gaan. Alles achterlatend in Aleppo. Hun reis was een ware beproeving, een zware tocht te voet van Aleppo naar Turkije die vijftien dagen duurde. Uiteindelijk bereikten ze Turkije, waar ze per vliegtuig naar Nederland konden gaan.

Het leven in Nederland was een nieuwe start, maar ook een uitdaging. Heba ontmoette Gert tijdens een kopje koffie bij een vriendin. Hij moedigde haar aan om zich aan te sluiten bij Vlucht Voorwaarts, waar ze zich eerst onzeker voelde over de Nederlandse taal. Al snel voelde ze zich steeds meer op haar gemak, ook dankzij haar Nederlandse maatje Sandra. Ze nam Heba mee naar Nederlandse feestjes en haar familie. Hierdoor voelde het alsof ze hier ook deel van uitmaakte.

Met de steun van haar nieuwe vrienden en haar vastberadenheid om haar plaats in de samenleving te vinden, bloeide Heba op. Ze vond een stage als goudsmid, leerde presenteren en netwerken en werd zelfs coach voor nieuwkomers bij Vlucht Voorwaarts. Maar het pad was niet makkelijk. Als buitenlandse vrouw moest Heba altijd vechten voor haar plaats, tegen vooroordelen en obstakels. Haar man steunde haar echter onvoorwaardelijk, samen zorgden ze voor hun kinderen en het huishouden, en deelden ze alle momenten die erbij komen kijken wanneer je een nieuw leven begint.

Heba’s kracht groeide in Nederland. Waar ze zich in Syrië soms nog opgesloten kon voelen in de cultuur, voelt ze zich hier vrijer om haar eigen pad te kiezen. En ondanks de uitdagingen die op haar pad zijn gekomen, blijft ze geloven in haar eigen kracht.  Wie haar grootste inspiratie is? Zonder twijfel antwoordt ze: ik.